सम्पादकीय
नेकपा (माओवादी केन्द्र) ले फागुन १२ गतेदेखि ‘जनतासँग माओवादी, तराई–मधेस जनजागरण अभियान’ सञ्चालन गर्ने भएको छ । यो अभियान विशेष गरी तराई–मधेसका २१ जिल्लामा केन्द्रित हुने पार्टीले जनाएको छ । झापाको कचनकवलबाट सुरु हुने अभियानमा अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल (प्रचण्ड) सहित शीर्ष नेताहरूको उपस्थितिमा जनसम्पर्क विस्तार गर्ने उद्देश्य राखिएको छ । २०६४ सालको संविधानसभा निर्वाचनमा माओवादीले उत्साहजनक परिणाम ल्याएको थियो ।
तर, समयक्रममा पार्टी कमजोर हुँदै गएको छ । यस अवस्थामा, पुनः पुरानै जनसमर्थन फर्काउने प्रयासस्वरूप यो अभियान सुरु गरिएको छ । विगतका कमजोरी सुधार्दै जनता र कार्यकर्तासँग पुनः सम्बन्ध स्थापित गर्ने अभियानको मूल उद्देश्य हो । राजनीतिक दलहरुले नागरिकसँग सम्बन्ध विस्तार गर्नु र आफ्नो कमजोरी स्वीकार गरेर अगाडि बढ्नु सकारात्मक कार्य हो । यस्तो कार्यले पछिल्लो समयमा राजनीतिक दलहरुप्रति बढिरहेको आक्रोश र असन्तुष्टि कम भएर जनतामा नयाँ विश्वासको सिर्जना हुने आधार बन्नसक्छ ।
माओवादीले यस अभियानलाई फरक शैलीमा प्रस्तुत गर्ने दाबी गरेको छ । नेताहरू होटलमा बस्ने होइन, जनताकै घरमा बास बस्नेछन् । बिहानदेखि बेलुकीसम्म अन्तरक्रिया, छलफल तथा सभा गर्ने योजना बनाइएको छ । यसले पार्टी र जनताबीचको दूरी कम गर्ने अपेक्षा गरिएको छ । सुनसरी, मोरङ र झापाबाट अन्य दलका कार्यकर्ता तथा सामाजिक क्षेत्रका अगुवाहरूलाई पार्टीमा प्रवेश गराउने लक्ष्य लिइएको छ । तराई–मधेसमा माओवादी केन्द्रको प्रभाव घट्दै गएको छ । २०६४ को चुनावमा जितेको सिट संख्या अहिले धेरै कम भइसकेको छ । ९३ सदस्यीय कोशी प्रदेश सभामा माओवादीका १३ मात्र सांसद छन् भने १३७ स्थानीय तहमा १३ पालिका प्रमुख मात्र माओवादीबाट निर्वाचित भएका छन् । यस्तो कमजोर स्थितिमा यो अभियानले पुनः पार्टीलाई स्थापित गर्न कति सहयोग गर्छ भन्ने प्रश्न उठ्न सक्छ ।
अभियानलाई सफल बनाउन केन्द्रीकृत प्रयास आवश्यक छ । माओवादीको हालसम्मको गतिविधि हेर्दा नेताहरूको निरन्तरको जनसम्पर्कमा ध्यान दिएको देखिन्छ । कोशी प्रदेशमा अध्यक्ष प्रचण्डको सक्रियताले उत्साह भएको देखिएको छ । तर, केबल अन्तरक्रिया तथा भेटघाटले मात्र जनविश्वास फर्कन सक्छ भन्ने सुनिश्चित छैन । तराई–मधेस क्षेत्रका जनताको माग र आवश्यकतालाई सम्बोधन नगरी अभियानले पूर्ण सफलता पाउने सम्भावना कम छ । यहाँका जनताले भौतिक पूर्वाधार, रोजगारी, शिक्षा, स्वास्थ्य जस्ता आधारभूत आवश्यकताहरूको सम्बोधन खोजिरहेका छन् । यदि माओवादीले यिनै विषयमा ठोस नीति तथा योजनासहित जनताको माझमा जाने हो भने मात्र अभियानले सार्थकता पाउनेछ ।
अर्कोतर्फ, यो अभियानले माओवादीलाई पुनः पुरानो क्रान्तिकारी चरित्रमा फर्काउने संकेत गरेको छ । जनयुद्धको नेतृत्व पश्चिमले गरेजस्तै अब समाजवादी क्रान्तिको नेतृत्व पूर्वले गर्ने रणनीति लिएको बताइएको छ । यस्तो रणनीति प्रभावकारी हुने वा नहुने विषय राजनीतिक विश्लेषणको पाटो हो । तर, एक कुरा स्पष्ट छ— जनतासँगको सम्बन्ध पुनःस्थापना नगरी कुनै पनि पार्टीले दीर्घकालीन सफलता हासिल गर्न सक्दैन । माओवादीको यो नयाँ अभियानले पार्टीलाई नयाँ उर्जा दिन सक्छ । तर, केवल चुनावी रणनीति मात्र हो भने यसको प्रभाव अल्पकालीन हुनेछ । यदि पार्टीले जनताको वास्तविक समस्यालाई केन्द्रबिन्दुमा राखेर, सँगसँगै आफ्ना विगतका गल्तीहरू सुधार्दै अघि बढ्छ भने यो अभियानले सकारात्मक प्रभाव पार्नसक्छ ।
