मणि दाहाल
अराजनीतिक तथा अपत्यारिलो प्रचार शैली अहिलेको मूल समस्या हो । साथै माथिकाले जे गर्दा र जे बोल्दा पनि ताली बजाउने लम्पट शैली आजको महारोग हो । त्यति मात्र हैन, तथ्यबिहिन ठुटे बहस र त्यसकै आधारमा धारण बनाउने प्रवृति समग्र विकासको चरणकै बाधक हो । नेपाली राजनीतिमा अनेकौं यस्ता विषाक्त प्रबृत्तिहरु झाँगिएका छन् । जसले हाम्रो राजनीतिलाई कहिलै लक्ष्यमा पुग्न दिएन । समृद्धि र सुशासन बन्त्रक बन्यो । पथभ्रष्टता लक्ष्य बन्यो ।
हाम्रो राजनीति अत्यान्तै संक्रमणपूर्ण अवस्थामा छ । संक्रमणमा घसाएर देशमा लुटको साम्राज्य खडा गर्ने लक्ष्यका साथमा एउटा तप्का राजनीतिक दलभित्र सक्रिय छ । दुःखका साथ भन्नुपर्छ एमालेको आवरणमा सो तप्काको नेतृत्व कमरेड केपी ओलीले गर्नुभएको छ । अहिले उहाँ सत्ताबाहिर हुनुुहुन्छ । सत्ता बर्हिगमनको पीडामा असन्तुलित तवरमा बर्बराउनु उहाँको दैनिकी देखिन्छ । झुट, षडयन्त्र र उटपट्टयाङ प्रिय उहाँले एमालेलाई चटकी क्लबमा रुपान्तरण गर्नुभएको छ । तर, अचम्मको कुरा यति हुँदा पनि त्यहाँका लम्पटहरु ताली मात्र बजाउछन् ।
७७ फगुन २३ गतेको अदालती ‘कु’मार्फत नेकपाको एकता भंग गरियो । श्रमजीवी तथा मेहनतकस जनताले त्यसलाई इतिहासकै कालो दिनको रुपमा दर्ज गरे । अग्रगमनका पक्षपातीहरु रोए । तर, एमाले भजनमण्डली कक्टेल्सको उन्मादमा रमाए । देशभर दिपावलीको उर्दी जारि गरियो । तर, एक जनाले पनि पार्टी विभाजनको उन्माद बेठिक भन्ने हिम्मत गरेनन् । दासहरुले मालिकको आदेशलाई शिरोधार्य गरेकै पारामा आदेश तामेली गरे ।
ओलले संबिधानकै घाँटी निमोठेर आवधिक सदनलाई दुई पटकसम्म बिघटन गरि मुलुकलाई घोर प्रतिगमनको दिशातर्फ मोड्ने दुश्प्रयास गरे । मुलुकभर प्रतिगमनको बिरुद्धमा आन्दोलनको ज्वार सृजना भयो । तर, एमालेको गुटग्रस्त झुण्डले ओलीको कदम ठिक नलागेपनि बेठिक भन्ने हिम्म गरेन । कथित बौद्धिक भनाउँदाहरु स्वार्थको बाँसुरी बजाउँदै ओलको भजनमा सरिक भए । नीति, नियम, सिद्धान्त, बिधि, बिधान र नैतिकता भन्ने सबै पोलेर खाए । नेकपाको अदालती विभाजनपछि २०७७ फागुन २८ गते ओली क्याबिनेटका सय जना गुटपरस्त भेला गरेर हजार टिके मनोनयन गरेर एमालेलाई बिधिपूर्बक बिभाजन गरे । कम्यूनिष्ट आन्दोलनको बिध्वँस जस्तो घोर अपराधिक काम गरिरहँदा पनि एमाले नकाबधारी भजन मण्डलीले बेठिक भनेन । बरु फेरि ताली पिटे र दिपावली गरे ।
यतिखेर ओलीलाई गिनिज बुकमा नाम लेखाउने रहर जागेको छ । यो उनको रहरलाई बेठिक भन्न मिल्दैन । किनकि संसारकै रानीतिज्ञहरुले गर्न नसकेका राष्ट्रघाती र जनघाती जस्ता अनेकौ बिध्वँसकारी काममा बिश्व किर्तिमान कायम गरेका छन् । उनले आफै अध्यक्ष भएको नेकपाको एकता टिकाउन सकेनन् । एमालेलाई राष्ट्रका अनेकौं अवान्छित तत्वहरुको संरक्षण गृहमा परिणत गरे । उनी प्रधानमन्त्री भएको कालखण्डमा देश लुटको स्वर्ग बन्यो । बिधि बिधानको परिपालन र सुशासन भन्ने कुरो कागजी घोडामा रुपान्तरित भयो । नेपालीहरुको टाउकोमा प्रतिब्यक्ति ५७ हजार बिदेशी ऋण थपे । उनका यस्ता अनगिन्ति अपराधका फेरिहस्तले बिश्व रेकर्ड कायम गरेको छ । यिनै सवालमा उनको नाम गिनिज बुकमा लेखिएछ भने अचम्म नमान्दा हुन्छ । ओलले रायमाझी पथको घुम्टोमा भष्मासुर अवतार गरि एमालेलाई सिद्धान्तच्यूत गराए ।
त्यहाँभित्रका सिद्धान्तनिष्ट इमान्दार तप्काले उनको बिचलित मानसिकतालाई सुधार गर्न हर प्रयास ग¥यो । तर, ओली र उनको कम्पनीको बिकृत मानसिकतामा सुधारका लक्षण देखा परेनन् । यस्तो विसम परिवेशमा श्रमजीबी जनताको आन्दोलबाट प्राप्त उपलब्धिको रक्षा र एकीकृत बाम आन्दोलनको पुनःर्गठन राष्टिय आवश्यकता बन्यो । एमालेभित्रको ठूलो तप्काले बिद्रोहको मशाल बाल्यो । सोहि बिद्रोही मशाल नेकपा (एकीकृत समाजवादी) बन्यो ।
मैले माथिका प्रसंगहरु किन जोड्न खोजेको हो भने यतिखेर नेकपा समाजवादी कम्यूनिष्ट आन्दोलन पुनर्गठनको तुफानी अभियानमा छ । यसक्रममा एमालेको अराजनीतिक भजन समूहले अनेकौं भ्रमजालहरु फैल्याईरहेको छ । एमाले नै दर्शन र सूर्य चिन्ह मार्गदर्शक सिद्धान्त उक्त समूहको रटान भएको छ । राष्ट्र लुटेको धनले नेकपा एसको संगठन भत्काउनु उसको मुख्य लक्ष्य भएको छ । यस्ता अराजनीतिक तथा सिद्धान्तहिन प्रचारशैलिको भ्रममा कोहि पनि पर्नुहुदैन । साथै नीतिगत बिद्रोहको बारेमा जनचेताना जगाउन जाँगरहरु चलाउनु जरुरत छ ।
ढिलो चाँडो जे होस्, बाम शक्तिहरुबीचको बृहत्तर एकता राष्ट्रको आवश्यकता हो । यसमा कसैले भ्रम पाल्न जरुरी छैन । बिचार मिल्दा एकता र नमिल्दा संयुक्त चुनाबी मोर्चा तयार गरेर प्रतिगमनकारी शक्तिलाई परास्त गर्नुपर्छ । अधिकतम् रुपमा जनजीबीकाको पक्षमा काम काम गरेर निरासामा गुम्सिएका जनतालाई आशाका किरण जगाउन सक्नुपर्छ । आजको प्रमुख राजनीतिक कार्यभारको रुपमा रहेको समृद्धि र भरपर्दो रुपको समाजवादी मार्ग पहिचानको त्यतिकै जरुरत छ । यसो गर्न नसकी साना मसिना कुरामा अल्झिएर रहने हो भने हामीलाई इतिहासले माफ गर्ने छैन ।
समाजबादी यात्रामा सहमत पक्षहरुको बिचको हात्तेमालो अर्को आबाश्यकता हो । बामशतिmहरु समाजवादका आधार स्तम्भहरु हुन् । तर, उनीहरुको प्रयासले मात्र समाजवादको गन्तब्यमा पुग्न सकिदैन । यसको लागि अग्रगमनकारी शक्तिहरुसँगको गठजोड त्यतिकै आवश्यकता छ । नेकपा एसले उल्लेखित सबै पक्षहरुको बिचमा नेतृत्वदायी भूमिका निर्वाह गर्नु जरुरत छ ।
नेकपा एसको बारेमा दृढतापूर्वक लागिरहँदा ओली एण्ड कम्पनीबाट सरुवा भई आएका केहि गलत प्रबृतिहरुको बिरुद्धमा कठोर रुपमा प्रस्तुत हुुनु कार्यकर्ताको अर्को महत्वपूर्ण दायित्व हो । पार्टी निर्माणको प्रारम्भीक चरणमै ओली प्रबृतिका छिटाहरु देखा पर्न थालेका छन् । पार्टी केन्द्रीय कमिटीको निर्माणमा उक्त छिटाहरुले घर गरेका गुनासाहरु देखा पर्न थालेका छन् । नीति निर्माणमा रहेका नेतृत्वको गोजीका नाम र नेताका गृहणीहरुको प्राथामिकतालाई ठिक मान्न कदापी सकिदैन । गणेशहरु काखमा रमाउने र कुमारहरु जहिलै सुमेरुको कष्ट मात्र सामना गरिरहने कुरा प्राकृतिक न्यायसंगत हुन सक्दैन । त्यसकारण गलत पक्षहरुको बारेमा दृढताका साथ खबरदारी गर्दै पार्टीको पक्षमा जनमत सृजनामा सबै लाग्नुपर्छ । यसो गरिरहँदा नेकपा एसलाई नयाँ बोत्तलमा पुरानो रक्सी भर्न कदापी दिनुहुदैन । यति मात्र गर्न सकियो भने पार्टीको गतिलाई संसारका कुनै पनि शक्तिले कमजोर बनाउन सक्नेछैन ।
ne ka pa s ko bhut chadeko matra ho kaamred tapain ko lekh anusar ta tapaai uml hudaa kati bramhalut garnu bhayo ra aaja uml laai bhrasta bhandai hunuhunchha unbho thukdaa thuk aaphai tira parlaa hekka hos.